Υλικό απο την δολοφονική βία των μπάτσων στη γενική απεργία 28-29/6

Υλικό απο την δολοφονική βία των μπάτσων στη γενική απεργία 28-29/6

βοηθήστε στην έρευνα σχετικά με την υλική βιωσιμότητα μιας κομμούνας σήμερα

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

τα δεσμά της καταπίεσης


η ανωτερότητα όπως λαμβάνεται ως έννοια από τους ανθρώπους, εμπεριέχει μέσα της ριζωμένο τον θεσμό της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο, ζώα αλλά και στη φύση γενικότερα. Βάση αυτού, επιτρέπει σαν "φυσικό" δικαίωμα την εκμετάλλευση, την χειραγώγηση, την εκδούλευση, την σωματική και ψυχολογική βία, τον ρατσισμό, ακόμα και τον θάνατο των υπολοίπων όντων.
Η έννοια αυτή διαχέεται σε κάθε εξουσιαστικό σύστημα, λειτουργεί ως ένα αποτελεσματικό ψυχολογικό εργαλείο εξουσίας ενάντια στη μεγάλη μάζα των καταπιεσμένων, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτό τον θεσμό ως μία από τις αόρατες αλυσίδες που σέρνουν οι προλετάριοι. η κυριαρχία ως απόρροια της ανωτερότητας διαμορφώνεται σε ακρογωνιαίο λίθο των κυρίαρχων θεσμών που στηρίζουν το παλιό και σημερινό καπιταλιστικό σύστημα. η δύναμη των πολιτικών έναντι των πολιτών, των αφεντικών έναντι των εργατών, των μπάτσων έναντι των φυλακισμένων, των δικαστών έναντι των κατηγορουμένων, των στρατιωτικών έναντι των φαντάρων, των παπάδων έναντι του ποιμνίου τους μπορεί να εξηγηθεί, αν ληφθούν υπόψη οι συνέπειες τις υιοθέτησης της έννοιας της κυριαρχίας στον ψυχισμό των καταπιεσμένων μαζών, βέβαια υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αρνούνται αυτή τη δύναμη των εξουσιαστών πάνω στη ατομική και συλλογική τους ελευθερία, αλλά δυστυχώς σε αυτή την ενέργεια πολλοί καταφεύγουν παρά μόνον όταν υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος της φτωχιάς και τις επιβίωσης.
έτσι βλέπουνε ότι σημαντικός παράγοντας που αποτρέπει την ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών εναντίων των κάθε λογής καταπιεστών τους είναι ο ψυχολογικός φόβος(ως απόρροια) ενάντια στην δύναμη του αντίπαλου δέους που κατέχει την "νομιμότητα" όχι μόνο στα χαρτιά αλλά πολλές φορές και στις συνειδήσεις της πλατιάς λαϊκής μάζας, έτσι θεωρώ ότι μια προϋπόθεση για την δυναμική και νικηφόρα αντιμετώπιση των αστών από το προλεταριάτο είναι η απονομιμοποίηση πρώτα βέβαια νοητικά του θεσμού της κυριαρχίας ανθρώπου σε άνθρωπο.           

8 σχόλια:

  1. Καταρχάς θα κάνω μια γενική παρατήρηση πάνω στην έννοια του προλεταριάτου. Παρόλο που και στις μέρες μας οι έννοια αυτή είναι το ίδιο επίκαιρη με την εποχή του Μαρξ, εντούτοις όμως δεν πιστεύω ότι το σημερινό "προλεταριάτο" της Ελλάδας, έχει φτάσει ακόμα σε σημαντικό επίπεδο εξαθλίωσης και έχεις δίκαιο όταν λες ότι κάποιοι εξεγείρονται όταν το επίπεδο διαβίωσης τους φαντάζει απελπιστικό. Ωστόσο, ίσως ,σε μια κοινωνία στην οποία δεν υπάρχει κάποιος "αρχηγικός ρόλος", προκύψουν διάφορα προβλήματα οργάνωσης και διατήρησης του συστήματος. Τέτοια παραδείγματα κοινωνιών με ιεραρχική δομή μπορούμε να παρατηρήσουμε και στον φυσικό κόσμο. Π.χ. οι εργάτριες μέλισσες και η βασίλισσα, τα μυρμήγκια- εργάτες και η αντίστοιχη βασίλισσα.
    Εντούτοις πιστεύω ότι το πρόβλημα με το σημερινό-αλλά και διαχρονικό- ιεραρχικό σύστημα είναι το ότι οι «αρχηγοί» κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους, λόγω του ότι έχουν κάποια δύναμη η «ανωτερότητα» όπως την ονομάζεις πάνω στους υπόλοιπους. Το αν η λύση, όμως, θα ήταν να εξαλείψουμε την ιεραρχική δομή, τότε δεν ξέρω αν αυτό θα προκαλούσε περισσότερα προβλήματα από όσα θα έλυνε. Ίσως ένα πιο αυστηρό σύστημα ελέγχου και μια μεγαλύτερη κατανομή των εξουσιών να ήταν πιο σωστή. Ακόμα και στην κοινωνία της Christiania στην Κοπεγχάγη υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι ρόλοι, όπως τα άτομα που χειρίζονται το ταμείο και τα άτομα που κάνουν της επαφές της κοινωνίας με την αστυνομία και το κράτος (http://www.christiania.org/modules.php?name=FAQ&myfaq=yes&id_cat=5&categories=).
    Επίσης, στην Christiania οι αποφάσεις λαμβάνονται με δημοκρατικές διαδικασίες μέσω συνελεύσεων αλλά ήδη μερικές φορές οι συνεδριάσεις αυτές είναι εν μέρει χαοτικές. Θα μπορούσε αυτό το σύστημα να εφαρμοστεί σε μια χώρα 40 εκατομμυρίων κατοίκων. ίσως μόνο αν η τεχνολογία βοηθούσε την κατάσταση…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δυστυχώς η σημερινή εργατική τάξη φτωχένει πολύ γρήγορα μίας και γίνεται η μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου στην Ελλάδα από τον Β παγκόσμιο και μετά(οι στατιστικές είναι θλιβερές),ωστόσο είναι η καταλληλότερη στιγμή να ριζοσπαστηκοποιηθεί απέναντι στη εξουσία και τον καπιταλισμό,
    στό άρθρο, προσπαθώ να υπογραμμίσω περισσότερο τα αποτελέσματα που έχει η "ανωτερότητα" που απολαμβάνουν οι εξουσιαστές με την έννοια αυτών που εξουσιάζουν τους πολίτες με τις αποφάσεις τους σε όλα τα επίπεδα και όχι με την στενή έννοια των ιεραρχικών δομών ενός κράτος,

    Ούτε και εγώ θεωρώ ότι ένα τελείως αντιεξουσιαστικό σύστημα θα ήταν σωστό, όχι γιατί δεν είναι βιώσιμο για εμένα(άλλωστε και η κομμουνιστική αταξική κοινωνία που ονειρευόμαστε εμείς είναι στη πραγματικότητα ένα σύστημα όπου τα πάντα θα λειτουργούν από τη βάση χωρίς χρήμα κράτος και κόμμα) αλλά γιατί προϋποθέτει μια κοινωνία με πλήρη αναρχική ή γενικά ελευθεριακή συνείδηση, κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο σε πολύ μεγάλη πληθυσμιακή κλίμακα με τις σημερινές κοινωνικές αξίες και πεποιθήσεις.

    άποψη μου είναι ότι τα ιεραρχικά συστήματα που υπάρχουν και υπήρξαν είχαν πάντα δύο μεγάλα προβλήματα,
    α)το γεγονός ότι στηριζόταν πάντα σε ολιγαρχικά πολιτικά σχήμα, με προσωποπαγείς αντιλήψεις και θεσμολαγνηκά σύνδρομα πχ το κύρος του θεσμού του προέδρου της δημοκρατίας που δεν έχει καμία ουσιαστική εξουσία αλλά θεωρείτε ο κορυφαίος θεσμός.
    β)το ότι αυτοί που απολαμβάνουν τα απο πάνω προνόμια, μπορούν να λειτουργούν ασύδοτα, δημιουργώντας ανάλογα με τις εποχές τους μύθους "περί νομιμότητας"
    (σίγουρα υπάρχουν και άλλα απλά αυτά που έρχονται τώρα στο μυαλό)

    επίσης αναφέροντας τη φράση "κατάργηση της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο" αναφέρομαι τόσο στις σχέσης παραγωγής και οργάνωσης της εργασίας μέσα στους χώρους δουλείας, όσο και στους σημερινούς αστικούς θεσμούς της δικαιοσήνης, της αστυνομίας, του πολιτικού συστήματος κτλπ,με την κατάργηση τους πολύ απλά μπορούν να διαμορφωθούν άλλοι θεσμοί που θα λειτουργούν από τη βάση τους με την ενεργό συμμετοχή όλων των πολιτών έχοντας αυτή τη φορά σαν συνδετικό κρίκο την πλήρη ισότητα μεταξύ των πολιτών(κάτι που δεν ισχύει σε καμία αστική κοινωνία), βοηθώντας στη δημιουργία πραγματικά λαϊκών θεσμών με πλατιά συμμετοχή, χωρίς να υπάρξει κατάργηση ιεραρχικών δομών παρά μόνο αναδιαμόρφωση τους.
    σαν βάση ενός τέτοιου σχεδίου αναδιαμόρφωσης των θεσμών και του πολιτικού συστήματος θα έθετα τα πρώιμα σοβιέτ (1905-1918)http://www.scribd.com/doc/25445948/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD-%CE%A1%CE%B9%CE%BD%CF%84-%CE%A0%CF%8E%CF%82-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%A3%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CE%AD%CF%84 με μία γενναία αύξηση των μελών των συμβουλίων και την κατάργηση της κεντρικής εκτελεστικής επιτροπής, μεταφέροντας τις εξουσίες σε όλους τους πολίτες.

    υπ. πάντως αυτή κατανόηση του άρθρου από αυτή τη σκοπιά θα βοηθήσει για να το μεγαλώσω στο μέλλον περισσότερο από τη μεριά του πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι άνθρωποι την κατάργηση της "ανωτερότητας"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσον αφορά την ανωτερότητα, αναφέρεις ότι αυτή οφείλεται σε «προσωποπαγείς αντιλήψεις και θεσμολαγνηκά σύνδρομα» και στην ασυδοσία. Όμως στην Ελλάδα σήμερα, ποιος δεν θέλει να δει τους πολιτικούς να τιμωρούνται για αυτά που έχουν κάνει; Ποιος δεν θέλει να αποκατασταθεί η τάξη; Αυτοί που δεν το θέλουν είναι μόνο αυτοί που έχουν προσωπικό όφελος από αυτούς. Για παράδειγμα, τόσα χρόνια ζητούσαμε από πολιτικούς να μας βολέψουν, άρα είμαστε και εμείς μέρος αυτής της ασυδοσίας. Και σχετικά με τον «μύθο περί νομιμότητας», θα πω ότι παρόλο που βγήκε νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος, μερικοί δεν θέλουν να τον σεβαστούν και καπνίζουν, παρόλο που είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Άρα ακολουθούμε τους νόμους που μας συμφέρουν ή αυτούς που δεν μπορούμε να αποφύγουμε (π.χ. φορολογική δήλωση). Πιστεύω ότι με την παιδεία και τη νοοτροπία που μας διακατέχει σήμερα, μόνο μέσω τον νόμων μπορούμε να λειτουργήσουμε. Και σχετικά με το κύρος του προέδρου και τις «προσωποπαγείς αντιλήψεις», πρέπει να αναφερθεί ότι:
    Α) Στη Σοβιετική Ένωση, ο Στάλιν κατάφερε να εγκαθιδρύσει ένα σύστημα που στηρίζονταν στην πρωσοπολατρεία, άρα κάπου τα σοβιέτ είχαν κάποια ψεγάδια.
    Β) Ο θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας όλοι ξέρουμε ότι είναι «διακοσμητικός», δεν περιμένουμε κάτι το ιδιαίτερο από αυτόν, αλλά θεωρείται άξιος σεβασμού μόνο από ηθικής και συντηρητικής-παραδοσιακής σκοπιάς, όπως και ο ρόλος του βασιλιά (π.χ. Αγγλία, Βέλγιο κ.ά.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. (Συνέχεια του παραπάνω σχολίου)
    Αυτό που αναφέρεις ως «μια κοινωνία με πλήρη αναρχική ή γενικά ελευθεριακή συνείδηση», έχω την εντύπωση ότι σε γενικές γραμμές περιγράφεται και στο Zeitgeist III, όπου προτείνεται να μην υπάρχει πια χρήμα, όλοι να είναι ίσοι και να μοιράζονται τα αγαθά ισότιμα κλπ. Δεν μπορώ να πω ότι δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη. Θα ήθελα να την δω στην πράξη και ας ξέρω ότι γενικά θα αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα. Για παράδειγμα, το πρόβλημα με την οργάνωση του διαμοιρασμού των αγαθών. Θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο κατανομής τους, με ισότιμο τρόπο, το οποίο θα οργανωνόταν και θα ελέγχονταν από κάποια άτομα. Όπως και διάφορες άλλες πτυχές της κοινωνίας αυτής, θα έπρεπε να οργανώνονταν και να ελέγχονταν από κάποια άτομα για να λειτουργήσουν.
    Όμως μπορεί κάτω από αυτές τις συνθήκες μια καινούργια «ελίτ» να δημιουργούνταν από αυτούς που θα έλεγχαν έναν τομέα της κοινωνίας. Το πρόβλημα αυτό πάντα θα υπάρχει. Εγώ πιστεύω ότι η μόνη λύση, για να πετύχει ένα τέτοιο σύστημα, είναι η παροχή της κατάλληλης παιδείας και προτύπου σε όλη την κοινωνία.
    Ένα πολύ καλό τέτοιο πρότυπο είναι η διδασκαλία του Ιησού. Στο σημείο αυτό δεν αναφέρομαι στην ύπαρξη ή όχι του Θεού, αλλά στις αρχές οργάνωσης που οφείλει να ακολουθήσει μια κοινωνία η οποία θέλει να λειτουργήσει κάτω από αυτές τις «αναρχικές» συνθήκες που προανέφερα. Π.χ. Σεβασμός στην συνάνθρωπο, αλληλοβοήθεια, αγάπη κλπ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αυτοί που βρίσκονται στις θέσεις ελέγχου θα σεβαστούν τις αρχές οργάνωσης και δεν θα επιδιώξουν το δικό τους όφελος. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για όλα τα άτομα της κοινωνίας.

    Στην πράξη όμως, όντως τα Σοβιέτ, είχαν κάνει μια καλή αρχή, αλλά για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν μέσα σε έναν καπιταλιστικό κόσμο. Οπότε, ίσως, είτε θα πρέπει να γίνει μια παγκόσμια επανάσταση, είτε μέσα σε κάθε χώρα να υπάρχουν θύλακες οι οποίοι θα λειτουργούν υπό αυτές τις αρχές. Διότι ένα άλλο πρόβλημα έγκειται στο ότι είναι πολύ δύσκολο να πειστεί η αστική τάξη να υιοθετήσει αυτόν τον τρόπο λειτουργίας από τη στιγμή που «περνάει καλά». Μόνο όταν οι δυσκολίες επεκταθούν και σε αυτή θα δελεαστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κάτ αρχήν αναφέρω ότι το σημερινό και παλαιότερο ιεραρχικό σύστημα στηρίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην υιοθέτηση από τις μάζες της έννοιας της κυριαρχίας ως απόρροια της "ανωτερότητας" των εξουσιαστικής ελίτ απέναντι τους και στη συνέχεια ανέφερα κάποια προβλήματα που θεωρώ ότι έχουν οι αυτές οι ιεραρχικές δομές, με άλλα λόγια μιλάω για την αποδοχή της κυριάρχησις τους απο την μερίδα των εξουσιαζώμενων.

    νομίζω ότι με το αίτημα της καταδίκης κάποιων πολιτικών(δικαία βέβαια) για καταχρηστικές ενέργειες και απάτες, δεν πλήττει καθόλου την κυριαρχία του σημερινού πολιτικού συστήματος απλά κάνει μία αναδιανομή των ατόμων στις διαθέσιμες θέσεις, μάλιστα το βοηθά κιόλας για να γίνει λιγότερο "βρόμικο" στα μάτια των πολιτών, άλλωστε ότι αυτή η τακτική "εξυγίανσης" των δομών του αστικού κράτους είναι πολύ συνηθισμένη στην υπόλοιπη Ευρώπη, εκτός βέβαια από την Ελλάδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι υπέρ της "ελίτ" που φαίνεται πιο καθαρή προς τα έξω, για παράδειγμα αν υπάρξει νέος πρωθυπουργός νέος, άγνωστος και αδιάφθορος, δεν θα τον θεωρήσουν οι πολίτες ανώτερο τους?(το ίδιο σκέψου και για τους άλλους θεσμούς)

    τώρα σχετικά με το μερίδιο ευθήνης των πολιτών, δεν θα διαφωνήσω ότι υπάρχουν και υπήρξαν άτομα που καταφεύγουν σε τέτοιες ενέργιες, όμως σκέψου ότι δεν πιέζουν οι πολίτες τους πολιτικούς για ένα ρουσφέτι μόνο, αλλά οι πολιτικοί είναι αυτοί που θα χρησιμοποιήσουν πρώτοι το "χαρτί" του ρουσφετιού για ψηφοθηρία, επίσης δεν μπορείς να ζητήσεις συλλογική ευθύνη από τους πολίτες καθώς
    α)δεν λειτουργούν όλοι έτσι
    β)δεν το κάνουν(όσοι το κάνουν) για πλάκα αλλά για να επιβιώσουν αφού δεν παρέχεται απο το κράτος άλλος τρόπος εξυπηρέτησης των αναγκών τους(χωρίς να θέλω να πω ότι είναι σωστό)

    τώρα όταν έγραφα περί νομιμότητας μιλούσα για την νομιμότητα της εξουσίας τους, αλλά μίας και αναφέρεις το συγκεκριμένο θα μπορούσα να αναφέρω ότι δεν υπάρχει το καλό παράδειγμα απο τους πολιτικούς ώστε να ακολουθήσουν οι πολίτες(άλλωστε το σύνταγμα μιλάει για ισότητα πολιτών-πολιτικών), όχι μόνο στο νόμο για το τσιγάρο αλλά γενικά, εγώ το βλέπω την ανυπακοή προς το νόμο των απλών πολιτών και ως μία προσπάθεια αντίδρασης απέναντι στη ασυδοσία,

    σε αυτό που αναφέρεις σχετικά με εφαρμογή των νόμων, να συμπληρώσω ότι πρέπει να τους τηρούμε αφού φυσικά είναι δίκαιοι και γίνονται για το κοινό καλό!

    ξεκινώντας τώρα με το "προσωποπαγές θέμα" έβαλα χαρακτηριστικά την ημερομηνία δίπλα στα σοβιέτ για να μην γίνει αυτό ακριβώς αυτή η αναφορά με τον Στάλιν, δεν θεωρώ ότι τα σοβιέτ δεν είχαν ψεγάδια, αλλά από το '20 και μετά τα σοβιέτ άρχισαν να αλλάζουν μορφή, φτάνοντας λίγο καιρό πριν από το θάνατο του Λένιν(1924) είχαν αντικατασταθεί ουσιαστικά από κομματικά συμβούλια της εκάστοτε περιοχής χάνοντας τον λαϊκό εργατικό χαρακτήρα τους, πρίν να αναλάβει ο Στάλιν την θέση του γενικού γραμματέα του κόμματος, αυτή η θέση ήταν δευτερεύουσα, εξ αιτίας αυτού υπήρξε ο τεράστιος συγκεντρωτισμός που χαρακτήριζε από εκεί και μετά τη ΕΣΣΔ, όταν πλέον κουμάντο κάνανε αποκλειστικά τα κομματικά στελέχη,
    σχετικά με τον πρόεδρο της δημοκρατίας πιστεύω ότι να πληρώνεται με τόσες χιλιάδες ευρώ(21.100 ευρώ το μήνα και 7.033 ευρώ έξοδα παράστασης) ένας διακοσμητικός "μαϊντανός" κόβοντας η κυβέρνηση για εξοικονόμηση χρημάτων συντάξεις 600 ευρώ και κλείνοντας σχολεία είναι εγκληματικό για τους θιγόμενους.
    (για το πρώτο post)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δεν θα διαφωνήσω ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με το zeitgeist αλλά όπως σου είχα πει, δεν έχει μέσα καθόλου το πολιτικό στοιχείο, που είναι σημαντικό όταν απέναντι σε μία τέτοια κοινωνία υπάρχει ένας εχθρός ή αλλιώς μια εξωτερική απειλή,
    το σύστημα που αναφέρω έχει εφαρμοστεί στο μαχνοβίτηκο κίνημα, στη επαναστατημένη Βαρκελώνη στις αγροτικές κοινωνίες του ισπανικού νότου, στη εξέγερση των Γερμανών εργατών στα χωριά των ζαπατίστας και αλλού, ή επιτυχία του οφείλεται ότι πρώτα από όλα στο ότι στηρίζεται-στηριζόταν στη εθελοντική εργασία(κάτι που σημαίνει) ότι δεν υπάρχει ιδιοτέλεια αυτών που περνούν μέρος,
    δεύτερον υπήρχε εναλλαγή των ατόμων σε αυτές τις θέσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα, τρίτον υπήρχε μεγάλη οργάνωση και έλεγχος(από τα μέλη-ελεγκτές που ήταν προλετάριοι), τελευταίο ότι υπήρχε αυτό ακριβώς το κλήμα της συντροφικότητας και η ελευθεριακή συνείδηση, πάντως να διευκρινίσω ότι δεν δημιουργούνταν μία "ελίτ" γιατί μπορούσαν να χάσουν τη θέση τους οποιαδήποτε στιγμή και επίσης άλλαζαν συνεχώς σε αυτές τις θέσεις.
    <> συμφωνώ αλλά είναι σημαντικότατο το στοιχείο της ιδεολογικής συνείδησης.

    στο θέμα με τις διδασκαλίες του Χρηστού θα διαφωνήσω λόγο αθεΐας περισσότερο, μίας και υπήρξαν άνθρωποι πριν από αυτόν(αν υπήρξε πραγματικά) που είπαν αντίστοιχα πράγματα και δεν χρειάζεται απαραίτητα να τα σφετερίζεται το όνομα του Χριστού, πχ κάποτε ο Μαλατέστα(ένας πασιφιστής-αναρχικός) είχε πει : "άν πρόκειται να στηθούν κρεμάλες μετά από την επικράτηση της επανάστασης προτιμώ να χάσουμε"
    βέβαια συμφωνώ στη πλήρη ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και την αλληλοβοήθεια αλλά διαφωνώ στην ειρήνη με τους μπουρζουάδες(μεγαλοαστούς), για τον απλό λόγο ότι αν δεν υπάρξει οικονομική ισότητα, δεν μπορεί να υπάρξει και πολιτική και αφού οι από πάνω συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά, που έχουν αποκτήσει σε βάρος των εργατών δεν θα υπάρχει ανισότητα και οφέλη από την εκμετάλλευση μέρους της κοινωνικής βάσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πράγματι ή οκτωβριανή επανάσταση συνολικά ήταν μια πολύ ελπιδοφόρα επανάσταση που όμως γρήγορα ξεστράτισε, για εμένα κάποιοι απο τους παράγοντες που την οδήγησαν στο μετασχηματισμό της και αργότερα στη κατάρρευση της(εκτός από τον μετασχηματισμό των σοβιέτ), ήταν και η διαμόρφωση του λενινιστικού κομματικού μοντέλου διαχείρισης γνωστό ως "δημοκρατικού συγκεντρωτισμού" που λειτουργούσε κάπως ανασταλτικά στη ελεύθερη ανάδειξη διαφορετικών τάσεων από την κεντρική γραμμή του κόμματος(όπου αργότερα γιγαντώθηκε σε σχεδόν απόλυτο βαθμό από τον Στάλιν)και άλλα πολλά,
    το θέμα της παγκόσμιας επανάστασης με ενδιαφέρει πάρα πολύ και εμένα και πιστεύω ότι η ΕΣΣΔ έπρεπε να ακολουθήσει το Τροτσκιστικό δόγμα της συνεχούς επανάστασης δηλ. δηλαδή να αποζητά και να επιδιώκει τη εξέγερση των λαών ενάντια στις αστικές δημοκρατίες, βέβαια χωρίς να εγκαθιδρύεται με την εργατική επικράτηση ένα σταλινικού τύπου καθεστώς, ούτε καν λενινιστικού, πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι αν πχ τα αστικά καθεστώτα της δύσης διαδεχόταν λενινιστικά-σταλινικά καθεστώτα τότε δεν θα ήταν εργατική επανάσταση προς όφελος των εργατών αλλά προς των μπολσεβίκικων κομμάτων,
    κομμουνιστικοί ή αναρχικοί θύλακες υπήρχαν πάντα απλά ήταν βραχύβιοι μίας και εκφυλιζόταν από τα αστικά καθεστώτα ή καταστρεφόταν από τα σταλινικά, βέβαια σήμερα υπάρχουν παντού στο κόσμο αλλά είναι λίγοι, όμως πάντα θεωρούσα ότι η ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός τους, μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα οικονομίας είναι αναγκαία, δυστυχώς σε μερικές μόνο χώρες υπάρχουν και δύσκολα δημιουργούνται μίας και οι πολίτες παγκόσμια έχουν πειστεί μετά από χρόνια προπαγάνδας ότι ένα τέτοιο σύστημα είναι λάθος ή απλά φοβούνται να επενδύσουν τα λεφτά τους σε τέτοιες επιχειρήσεις,
    πάντως η μεσαία τάξη(μικροαστοί) πάντα λόγο θέσεις εκφράζουν συντηρητικές απόψεις και ενίοτε γίνονται τροχοπέδη σε προσπάθειες κοινωνικού και πολιτικού μετασχηματισμού της εργατικής τάξης, δεν είναι τυχαίο ότι 70χρόνια τώρα στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα και υπήρξαν αυτοί που έδωσαν την εξουσία στα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα σε Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία, τώρα τελευταία νομίζω πολώνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σχετικά με το ρουσφέτι, το αν οι πολιτικοί είναι αυτοί που χρησιμοποιούν το χαρτί αυτό πρώτοι και το ότι οι πολίτες το κάνουν αναγκαστικά για να επιβιώσουν, δεν μπορεί να δοθεί μια σαφής απάντηση παρα μόνο ύστερα από κοινωνιολογική έρευνα. Γιατί ούτε μπορούμε να πούμε με 100% βεβαιότητα ποιος το ξεκίνησε, ούτε ότι οι πολίτες δεν είχαν άλλες διεξόδους, γιατί για παράδειγμα μη μου πεις οτι δεν υπήρχαν πολίτες της μεσαίας τάξης οι οποίοι ήταν εύρωστοι οικονομικά αλλά παρόλαυτα δεν ζήτησαν ρουσφέτι. Το θέμα είναι και οι μεν και οι δε να μην προβαίνουν σε τέτοιες ενέργειες ασχέτως ποιος το ξεκίνησε. Βέβαια το φαινόμενο αυτό γίνεται σε όλο τον κόσμο, σε άλλες λιγότερο (Αγγλία) σε άλλες περισσότερο (Ελλάδα, Ιταλία), οπότε όντως ίσως το υπάρχον σύστημα οδηγεί σε τέτοιες κινήσεις. Πιστεύω ότι το επίπεδο διαβίωσης και το επίπεδο παιδείας παίζει σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό της έντασης αυτού του φαινομένου.
    Σχετικά με το νόμο για το κάπνισμα, το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν σέβονται το συγκεκριμένο νόμο, όχι ως αντίδραση στην ασυδοσία, αλλά λόγω έλλειψης σεβασμού προς τον συμπολίτη τους. Τους ενδιαφέρει να περάσουν αυτοί καλά και μόνο. Είναι καθαρά θέμα παιδείας.
    Όσον αφορά τον πρόεδρο της δημοκρατίας συμφωνώ ότι είναι πολυτέλεια να πληρώνουμε ένα άτομο το οποίο προσφέρει ελάχιστα, αλλά θεωρητικά εγκρίνει τους νόμους, μπορεί άμα το θελήσει να δράσει προς όφελος του λαού λόγω του κύρους του κλπ. Όμως από τη στιγμή που δεν προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό ίσως θα έπρεπε να καταργηθεί.
    Αναφέρεις κάποια χαρακτηριστικά της κοινωνίας που περιγράφεις είναι α) συχνή εναλλαγή των ατόμων, β) μεγάλη οργάνωση και έλεγχος, γ) κλίμα συντροφικότητας και δ) εθελοντική εργασία. Αυτά ,όντως, τα θεωρώ πολύ σωστά λειτουργικά χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας. Το θέμα είναι ότι θεωρητικά και στην σημερινή πολιτική ζωή, αυτά θεωρούνται χαρακτηριστικά τα οποία είναι ευρέως αποδεκτά, αλλά μόνο στην επιφάνεια και κανένας δεν τα ακολουθεί. Κάποια σχόλια τώρα:
    • α) συχνή εναλλαγή των ατόμων: δηλαδή αν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί άλλαζαν κάθε 3 μήνες θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα;
    • β) μεγάλη οργάνωση και έλεγχος: όντως στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη αδιαφάνεια και μηδαμινός έλεγχος.
    • γ) κλίμα συντροφικότητας: αυτό μπορεί να υπάρξει μόνο στο εσωτερικό των κομμάτων, αλλά επειδή τα κόμματα εκπροσωπούν διάφορες κοινωνικές τάξεις, είναι δύσκολο να υπάρξει συντροφικότητα.
    • δ) εθελοντική εργασία: θεωρητικά κάποιος που γίνεται πολιτικός το κάνει για να προσφέρει στον τόπο, οπότε στην πράξη δεν ισχύει. Ίσως άμα κοπούν οι μισθοί των βουλευτών η κατάσταση να βελτιωθεί.
    Ίσως όντως ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές κλπ., να έχουν αποξενωθεί από τον απλό λαό και ουσιαστικά να μην λειτουργούν ως αντιπρόσωποι μας. Αλλά όπως είπες αυτές οι 4 αρχές εμφανίστηκαν κυρίως σε επαναστάσεις που έγιναν από κοινωνίες μικρές στον αριθμό. Δηλαδή, μπορεί αυτό το μοντέλο να εφαρμοστεί σε εθνικό, ή παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς να επικρατήσουν οι ίδιες συνθήκες; Διότι δε εθνικό επίπεδο ο καταμερισμός των εργασιών θα είναι μεγαλύτερος.
    Ο μόνος, ίσως, τρόπος είναι η εγκαθίδρυση μιας αταξικής κοινωνίας, χωρίς χρήμα ή μιας κοινωνίας όπου το χρήμα θα διανέμεται ισάξια σε όλους, μέσα από αυστηρούς ελέγχους και αίσθημα συντροφικότητας, έτσι ώστε να επιτευχθούν οι παραπάνω 4 παράγοντες.
    Το μόνο που μένει είναι να δούμε αν μπορεί να εφαρμοστεί ευρύτερα σε εθνικό ύστερα σε παγκόσμιο επίπεδο για να δούμε αν είναι ουτοπία ή όχι…

    ΑπάντησηΔιαγραφή